Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες ο Φρίντμαν και οι παντοδύναμοι οπαδοί του τελειοποιούσαν αυτήν ακριβώς τη στρατηγική: Την αναμονή κάποιας μείζονος κρίσης (πολιτικής ή οικονομικής) προκειμένου να εκποιήσουν τμήματα της δημόσιας σφαίρας σε ιδιώτες, ενόσω οι πολίτες ήταν ακόμα ζαλισμένοι από το σοκ, και να μονιμοποιήσουν στη συνέχεια τις «μεταρρυθμίσεις»…